Kurtla Köpek

Ana Sayfa

...
Ahbaplığa dökmüş , biraz da pöh pöhlemiş:
-İyi ense yapmışsınız maşallah! Demiş.
-Sizin de elinizde bayım, demiş köpek,
Benim gibi beslenmek.
Bırakın şu ormanları , beni dinleyin.
Yaşamak değil bu sizlerinki.
Hep böyle sefil, perişan, serseri,
Açlıktan ölmek hepinizin kaderi.
Nedir bu canım,
Ne rahat uyku, ne rahat lokma,
Herşeyiniz can pahasına.
Gelin benimle de dünya varmış deyin.
Kurt sormuş:
-Orda işim ne olacak benim?
-Hiç canım, demiş Çomar,işten değil:
Fakir fukaraya saldırmak,
Evin adamına kuyruk sallamak,
Efendine hoş görünmek, hepsi bu kadar.
Buna karşı yağlı gündelik;
Bütün artıklar senin:
Tavuk kemiği mi istersin,
Güvercin, bıldırcın kemiği mi istersin!
Üstelik sırtın okşanır sabah akşam.
Kurdun ağzı kulaklarına varmış
Gözleri dolmuş sevinçten.
Tutmuş yolu giderlerken
Kurt, köpeğin boynunda bir iz görmüş çepeçevre.
-Bu da nesi? Demiş.
-Hiiç, demiş köpek.
-Hiç ama ne?
-Değmez söylemeye, nenize gerek?
-Söyleyin canım, merak ettim.
-Tasmanın yeri olacak;
Hani bağlıyorlar ya arada bir...
-Ne? Bağlıyorlar mı? Demiş kurt;
Öyleyse her istediğiniz yere gitmek yok!
-Her zaman yok, ama ne çıkar bundan?
-Ne mi çıkar? Bundan çıkar ne çıkarsa!
Sizin olsun eti de, kemiği de;
Dünyaları verseler, yokum bu işte.
Böyle demiş kurt çelebi, der demez de çekip gitmiş.
Gidiş o gidiş.
La Fontaine
Çev:Sabahattin Eyuboğlu

Ölüm Sevgisi ve Yaşam Sevgisi

'' Yaşam sevgisinin gelişmesi için gerekli koşullar:
1.Bebeklikte başkalarıyla sıcak ve şefkat dolu ilişkiler.
2.Özgürlüğü tadma.
3.Tehditlerden uzak olma.
4.İçte uyum ve güç yaratan ilkelerin, örgütlerle değilde örneklerle öğretilmesi.
5.Yaşama sanatını öğretecek bir önder.
6.Başkalarının yarattığı uyandırıcı etkiyle buna gösterilen canlı tepki; sonra gerçekten ilginç bir yaşam biçimi.

Ölüm sevgisini geliştiren faktörler:
1.Ölümü seven insanların arasında yetişmek.
2.Uyarılardan yoksun olmak.
3.Korku duymak.
4.Yaşamı tekdüze sıkıcı kılan koşullar.
5.İnsanlar arasında ,insanca belirlenen ilişkilerin yerine , mekanik bir düzenin bulunması.

Kaynak:Erich Frommm/Sevgi ve Şiddetin Kaynağı/Payel Yayınları.

Atinalı Timon

Oyunu Adı: Atinalı Timon
Yazan: William Shakespeare
Çeviren: Sabahattin Eyüboğlu


TIMON – Sevgili dostlarım, oturmaz mısınız? (...) Herkes sevgilisini öpmeye koşar gibi geçsin yerine. Hepiniz tıpatıp aynı şeyi yiyeceksiniz. Resmi bir ziyafetteymiş gibi yer seçmekle oyalanıp yemeği soğutmayın. Oturun, oturun! Ama tanrılara şükran borcumuzu ödeyelim önce.
Ey yüce koruyucularımız; bu topluluğumuzdaki yüreklere şükran duyguları serpin. Çünkü sizler, bizlere verdiklerinizle yücelttiniz kendinizi, ama varınızı yoğunuzu da vermeyin, yoksa tanrılığınız hor görülür. Herkese yetecek kadar verin ki, kimse kimseye muhtaç olmasın. Çünkü siz tanrılar, insanlardan borç istemek zorunda kalsanız gözlerinden düşersiniz. Yiyecekleri yemeği yedirenden daha çok sevdirin insanları. Yirmi kişilik bir toplantıda bir o kadar da alçak bulunsun her zaman. Bir sofraya oturan on iki kadının bir düzinesi o bildiğiniz soydan olsun! Ey tanrılar, ne kadar lanetiniz daha kaldıysa yağdırın Atina'nın senatörleri ve aşağılık çirkef sürüleri üstüne! İçlerindeki çamura boğun onları! Buradaki dostlarıma gelince, hiçe saydığım için hepsini, hiçlik dilerim hepsine sizden, buyursun hiç yesinler!
Açın tabaklarınızı, köpekler, açın da yalayın!
(...)
Dilerim görüp göreceğiniz en iyi ziyafet olsun bu!
Sizi gidi ağız dostları sizi!
Duman ve ılık su; tam sizin şanınıza layık işte.
Timon'un son yemeği budur size.
Yıkayıp temizliyor işte kendini Timon
Üstüne pul pul yapışan dalkavukluğunuzdan;
Savuruyor işte böyle suratınıza
Vıcık vıcık alçaklığınızı.
Herkesin lanetleriyle yaşayın, uzun uzun hem de;
Sizi sırıtkan, yapışkan, iğrenç sömürgenler sizi!
Para budalaları, sofra sülükleri, iyi gün sinekleri!
Süklüm püklüm uşaklar, uçarı dumanlar, kalleş kuklalar!
Bütün insan ve hayvan hastalıklarına tutulasıcalar!
Ne o? Kaçıyor musun? Dur biraz; ilacını iç de öyle git!
Sen de! Sen de! Dur, para vereceğim, borç istemeyeceğim.
Ne o? Kaçış mı hep birden? Bundan sonra
Alçakları çağırmadan kurulmasın hiçbir sofra.
Yansın konağım! Atina yerin dibine batsın!
Bundan böyle Timon'un yüreğinde yeri olmasın
İnsanların, hiçbir insanın!